18 نوامبر 2023- یافته های یک مطالعه کوهورت آینده نگر نشان داد که مصرف گلیمپراید با کاهش مرگ و میر قلبی عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 (T2D) و نارسایی مزمن قلبی(CHF) مرتبط است.
محققان در این مطالعه که در مجله اروپایی کاردیولوژی پیشگیرانه منتشر شد، گزارش دادند: مصرف طولانی‌مدت و مداوم گلیمپراید با بستری شدن کمتر و کاهش ویزیت‌های اورژانسی برای نارسایی قلبی، بقای بهتر و بستری شدن کمتر به دلیل سکته مغزی یا انفارکتوس حاد میوکارد در بیماران مبتلا بهT2D وCHF همراه است.
نشان داده شد که گلیمپراید با دوز بالا مزایای محافظتی قلبی عروقی بیشتری نسبت به گلیمپراید با دوز پایین دارد. اثر محافظتی قلبی عروقی گلیمپراید ممکن است به افزایش سطح اپوکسی ایکوزاترینوئیک اسید (EET) از طریق مهار اپوکسید هیدرولاز محلول (sEH) مرتبط باشد.
مطالعات قبلی نشان داده است که بیماران مبتلا به دیابت نسبت به بیماران بدون دیابت، پیامدهای قلبی عروقی و پیش آگهی ضعیف تری دارند و مدت طولانی تری در بیمارستان بستری می شوند. بیماران مبتلا به T2D شیوع بالایی از نارسایی قلبی بالینی (HF) و اختلال عملکرد بطن چپ ساب کلینیکال(تحت بالینی)، دارند. اگرچه پیشرفت هایی در استراتژی های درمانی برای هایپرگلایسمی وجود دارد، اما احتمال HF ناشی از T2D با افزایش هایپرگلایسمی همچنان بالاتر است. دیابت نوع 2، یک عامل خطر برای حوادث نارسایی مزمن قلبی است و خطر مرگ و میر و عوارض را در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی افزایش می دهد. انتخاب داروهای کاهنده ی قند خون ممکن است بر پیش آگهی CHF و پیامدهای قلبی عروقی مرتبط تأثیر بگذارد.
گلیمپراید، یکی از داروهای نسل سوم از گروه دارویی سولفونیل اوره ها است که به دلیل اثربخشی قطعی آن در کاهش قند خون، قیمت پایین، استفاده راحت روزانه و خطر هیپوگلایسمی نسبتاً پایین، به طور گسترده برای درمان دیابت نوع 2 استفاده می شود. در توصیه ها آمده است که ایمنی قلبی عروقی خوبی دارد. با این حال، روشن نیست که آیا گلیمپراید برای پیامدهای قلبی عروقی بالینی مفید است یا خیر.
برای پر کردن این شکاف دانش، دکتر Wu He و همکارانش از دانشگاه علم و صنعت Huazhong، در ووهان، چین، به ارزیابی اثرات گلیمپراید بر نتایج بالینی بیماران مبتلا بهT2D و CHF و ارائه شواهد نظری برای کاربرد بالینی گلیمپراید در این بیماران پرداختند. آنها همچنین اتصال مولکولی گلیمپراید به اپوکسید هیدرولاز محلول را پیش بینی کردند و اثرات گلیمپراید را بر سطح اپوکسی ایکوزاترینوئیک اسید برای کشف مکانیسم بالقوه ی آن ارزیابی نمودند.
این مطالعه شامل 21451 بیمار بستری مبتلا به دیابت نوع 2 و نارسایی مزمن قلبی بود، از جمله 638 بیمار که تحت درمان با گلیمپراید قرار گرفتند و 20813 بیمار که این دارو را دریافت نکردند. تطابق نمره تمایل به 509 جفت (گروه گلیمپراید و غیرگلیمپراید) منجر شد و هر دو گروه تحت نظارت قرار گرفتند.
مرگ و میر قلبی عروقی، مرگ و میر ناشی از همه علل، بستری شدن در بیمارستان برای انفارکتوس حاد میوکارد یا سکته مغزی، و بستری شدن در بیمارستان و مراجعات اورژانسی برای نارسایی قلبی با استفاده از تجزیه و تحلیل رگرسیون کاپلان مایر و کاکس بین دو گروه، مقایسه شد.
این مطالعه به یافته های زیر منجر شد:
· در طول پیگیری، مرگ و میر ناشی از همه علل(نسبت خطر تعدیل شده[HR]= 0.47)، مرگ و میر قلبی عروقی(HR تعدیل شده، 0.34)، و بستری شدن در بیمارستان برای انفارکتوس حاد میوکارد یا سکته مغزی( HRتعدیل شده، 0.53) و تعداد بستری‌ها و مراجعات اورژنسی برای نارسایی قلبی( HRتعدیل شده، 0.42)در گروه گلیمپراید به طور قابل توجهی کمتر بود. این نتیجه در تمام زیر گروه ها مشابه باقی ماند.
· استفاده از گلیمپراید با دوز بالا (4-2 میلی گرم در روز) با مرگ و میر قلبی عروقی کمتری نسبت به دوز پایین (1 میلی گرم در روز) همراه بود( HRتعدیل شده، 0.55).
· گلیمپراید اتصال مولکولی خوبی با اپوکسید هیدرولاز محلول نشان داد و سطح اپوکسی ایکوساترینوئیک اسید را افزایش داد.
محققان گفتند: یافته‌های مطالعه ی ما نشان می دهد که استفاده طولانی‌مدت از گلیمپراید با بستری شدن کمتر، بقای بهتر و مراجعات اورژانسی کمتر برای نارسایی قلبی، همراه است.
منبع:
https://medicaldialogues.in/cardiology-ctvs/news/glimepiride-use-tied-to-better-survival-in-patients-with-type-2-diabetes-and-chronic-heart-failure-120196